பேஸ் புக்கில் பேச்சைக் குறைங்கப்பா!

கணினியில் அதிக நேரம் செலவிடுவதால் பல்வேறு பிரச்சனைகள் ஏற்படுகின்றன. அதிக நேரம் இமைக்காமல் பார்ப்பதால் கண்ணில் இயற்கையாக சுரக்கும் திரவம் வற்றிப் போய் கண் எரிச்சல் அதிகமாகிறது. எவ்வளவு நேரம் தூங்கினாலும் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தூங்க வைத்து சோம்பேறியாக்குவது   இந்த வகையான குறைபாடுகளில்னால்தான்.

ஒரே இடத்தில் அதிகப்படியான நேரம் அசையாமல் அமர்வதினால் ( நாம் தான் வேலை என்று வந்து விட்டால் புலி ஆயிற்றே) கால்களுக்கு சரியான ரத்த ஓட்டம் பாய்வதில்லை. இதனால் சிறு வயதிலேயே கால் வீங்கி பெரிய அளவில் பாதிப்பு வருகிறதாம். இதற்கு என்று தனியாக வியாதி பேர் சொல்கிறார்கள். 

இருக்கையில் நாம் அமரும் விதத்தால் முதுகு வலி வருகிறது. எப்படியும் அதிக நேரம் ஒரே மாதிரியாக நம்மால் உட்கார்ந்து வேலை செய்ய முடியாது.   

மாற்றி அமரும் காரணத்தினால் முதுகு தண்டு பலமாக பாதிக்கப் படுகிறது. 

எப்பொழுதுமே கீ போர்டை தட்டிக் கொண்டே இருப்பதால் விரல்களும் வெகு சீக்கிரமே சோர்வடைந்து விடுகின்றன. இப்படி இருந்தால் வீட்டில் எப்படி வெங்காயம் தோலுரிப்பது? 

ஒரு நாளிற்கு சராசரியாக நாலு லிட்டர் தண்ணீர் குடிக்க வேண்டுமாம். எனக்கு தெரிந்து கணினியில் வேலை செய்பவர்கள் சாப்பிடும்போது மட்டுமே தண்ணீர் பருகுகிறார்கள். மருத்துவர்கள் அறிவுரைப்படி சாப்பிடுவதற்கு முன்பும், பின்பும் அரைமணி நேரத்திற்கு தண்ணீர் அருந்தக்கூடதாம்.

இன்னும் இங்கே பகிர்ந்து கொள்ள முடியாத வியாதிகள் ஆணிற்கும், பெண்ணிற்கும் வருகிறதாம். இது எல்லாம் மருத்துவர்கள் ஊடகங்களில் நாள்தோறும் அறிவுறுத்திக் கொண்டே இருக்கும் ஒரு எச்சரிக்கை மணி. 

என்ன செய்வது? பில் கேட்ஸ் என்று ஒரு சாமானியன் எல்லாரையும் கணினி பயன்படுத்த வைத்து விட்டாரே. இப்பொழுது நாமாக நினைத்தாலும் விலக முடியாத ஒன்று இந்த கணினியின் இறுகுப் பிடியும்தான்.

சரி இதற்கான தீர்வுகளில் சிலவற்றைப் பார்ப்போம். 

1. தொடர்ந்து கணினியையே வெறித்துக் கொண்டு பார்க்காமல் சில வினாடிகளுக்கொருமுறை கண்களை இமைத்துக் கொள்வோம். நமக்காக இல்லவிடினினும் நம் கண்ணான கண்மணி பாபபாவிற்காக.

2 .அரைமணிக்கொருதரம் இருக்கையை விட்டு எழுந்து சிறிது காலாற நடந்து வரலாம்.(எல்லாம் நம் மேலதிகாரி அல்லது முதலாளிக்குத் தெரியாமல் தான்)  

3 . 4 லிட்டர் தண்ணீர் குடிக்க முயற்சிப்போம். அதனால் அடிக்கடி கழிவறை சென்று வரலாம்.

4 . நல்ல இருக்கை வாங்கி தரச்சொல்லி நம் மேலதிகாரியிடம் முறையிடலாம். அவர் வேலையை விட்டு நம்மை தூக்கி விடாதபடி பக்குவமாக சொல்ல முயற்சிப்போம். 

5 முடிந்த அளவு நம் தகுதியை உயர்த்திக் கொண்டு நமக்கு ஒரு இளம் உதவியாளரிடம் எல்லா வேலைகளையும் தள்ளி விடும் அளவிற்கு நம் தகுதியை வளர்த்திக் கொள்வோம். இதனால் நம் வேலைப் பளு குறையும் என்று நாம் நம்புவோமாக. 

இந்த கட்டுரை எல்லா முதாலாளி மற்றும், தொழிலாளிகளின் உடல் நலனை கருத்தில் கொண்டு  எழுதப் படுவது. இதில் எந்த உள்நோக்கமும் இல்லை.

எனவே யாரும் யாரையும் எதற்காகவும் வஞ்சம் தீர்க்க வேண்டாம்.

பேஸ் புக்கில் பேச்சைக் குறைங்கப்பா!

பல கோடி ரூபாய் போட்டு படம் எடுக்கிறார்கள். வெறும் நூறு ரூபாயில் படம் பார்த்து விட்டு அதற்கு விமர்சனம் எழுதுவது தவறு என்றே படுகிறது. அதுவும் தவிர சினிமா பற்றிய பல கருத்துக்கள். இது தான் நல்ல சினிமா என்பதற்கு ஏகப்பட்ட பார்முலாக்கள். ஹாலிவுட் படங்கள் மாதிரி தமிழ் படங்கள் இல்லை என்று வேறு.   இல்லை இல்லை இது தான் எங்கள் கலாச்சாரம் என்று சப்பைக்கட்டு  சொல்லும் ஒரு கோஷ்டி.  தலை சிறந்த இயக்குனர்கள் மட்டுமே படங்களை விமர்சனம் செய்ய வேண்டும் என்பது எனது கருத்து. அது சரி யார் அந்த இயக்குனார்கள்? இந்த இயக்குனர் எப்படி என் படங்களை விமர்சனம் செய்யலாம்? அவர் எடுத்த படங்களின் இலட்சணம் தெரியாதா என்று  படம் எடுத்தவர் குமுறலாம். ஒரு வேளை ரசிகர்கள் மட்டுமே படங்களை விமர்சனம் செய்யலாம் என்று விட்டு விடலாமா? ஏன் என்றால் ஒரு படத்தை ஆராதித்து ஓட வைக்கும் தகுதியும் அதை ஒரே வாரத்தில் திரை அரங்கை விட்டு தூக்கும் சக்தியும் சாமானிய ரசிகனுக்கே உள்ளது.

சாதுர்யன்

சாதுர்யன்

நேற்று ஜம்போ சர்கஸ் சென்று இருந்தேன். 

வலிகள் நிறைந்த வாழ்க்கை. ஒருவேளை சாப்பாட்டிற்காக உயிரையே பணயம் வைக்கும் வேலை. மற்றவர்களுக்கு வேடிக்கை காட்டுவதே அவர்கள் பிழைப்பு. அவர்கள் வாழ்வே வேடிக்கை. பார்வையாளர்கள் கை தட்டினாலும், தட்டாவிட்டாலும் முகத்தில் புன்முறுவலுடன் தங்கள் திறமையை வெளிப்படுத்துகிறார்கள். சிறிது கூட நடுக்கம் இல்லை. அவசரம் இல்லை. perfection 100 % இருந்தால் மட்டுமே சாத்தியம். 

எத்தனை கலைஞர்கள். எவ்வளவு கட்டு கோப்பான ஒருங்கிணைந்த வேலை. எந்த நிறுவனத்திற்கு சென்றாலும் சாதாரண அலுவலக வேலை செய்வதற்கே ஆள்  கிடைப்பதில்லை, பற்றாக்குறை, வேலையாட்கள் ஒற்றுமையில்லை  என்ற புலம்பல். இங்கோ தலைகீழாக தொங்குவதற்கு கூட ஆட்கள் இருக்கிறார்கள். அசாத்திய திறமைகள். பெண்கள் அதிக சதவிகததில்  இருக்கும் துறை சர்கஸ் மட்டுமாகத்தான் இருக்கும் போலும். சத்தியம் செய்யலாம்.  அந்தரத்தில் அவர்கள் ஆடும்போதெல்லாம் சாகசக்காரிகள் மனதை கொள்ளையடித்தார்கள்.எத்தனை முறை பார்த்தாலும் சாகசங்கள் சலிப்பதில்லை. நாமெல்லாம் வாழ்வதே சாகசம் என்று இருக்கும் போது (விலைவாசி எக்குதப்பா ஏறிடுசுப்பா ) இவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையையே சாகசமாகி கொண்டிருக்கிறார்கள். 

மற்றவர்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கையில் இவர்களுக்கு கிடைக்கும் கூலி நிச்சயம் குறைவுதான். ஆனால் அதற்காக  இவர்கள் சாகசத்தில் துளி கூட குறை இல்லை. நெஞ்சம் நினைத்தது நம்மூர் தொழிலாளிகளை பற்றி. 

தனி மனித திறமைகளுக்கு எல்லையே கிடையாது. ஒவ்வொரு ஆட்டம் முடிந்த பின்பு குழுவினர்களுடன் வரிசையாக செல்லும் பாங்கு நம்மவர்கள் இன்னும் கற்றுக்கொள்ள மறுப்பது. செய்யும் வேடிக்கையில் காட்டும் நேர்த்தி ஆஹா நாம் இன்னும் நம் வேலையே நேர்த்தியாக செய்யவேண்டும் என்று எனக்கு உணர்த்தியது.  எல்லாவற்றியும் விட தாங்கள் செய்யும் வேலையை  மகிழ்ச்சியாக செய்கிறார்கள். செய்த வேலை திருப்தி என்கின்ற மன நிறைவை அவர்கள் சொல்ல வேண்டியதில்லை. பார்வையாளர்கள் கைதட்டல்கள் அவர்களை வழியனுப்புகின்றது. நம் பணியில் சாத்தியமா என்று உள்மனது போராடியது.

10 வருடத்திற்கு முன்பு இருந்த விலங்குகளின் வேடிக்கைகள் சில ப்ளூ கிராஸ் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களால் தலையீட்டால் தடைபட்டு போனது பார்வையாளர்களுக்கு மிகுந்த வருத்தம் தான். 

 என்ன செய்வது விலங்குகளின் மேல் காட்டும் அன்பை   இன்னும் சக மனிதன் மேல் காண்பிக்க மறுக்கிறோமே!